Liturgia Wieczerzy Wigilii Bożego Narodzenia
Gromadzimy się przy stole bądź przy domowym żłóbku. Modlitwę prowadzi ojciec rodziny lub najstarszy. Rozpoczyna znakiem krzyża.
Dziś Chrystus się narodził. Radujmy się i weselmy.
W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy Wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: «Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie». I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: «Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania».
Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili nawzajem do siebie: «Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił». Udali się też z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali. Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane.
OTO SŁOWO PAŃSKIE
Chwała Tobie Chryste!
Boże, nasz Ojcze, w tej uroczystej godzinie wychwalamy Cię i dziękujemy Ci za noc, w której posłałeś nam swojego Syna, Jezusa Chrystusa, naszego Pana i Zbawiciela.
Zebrani wokół stołu wypowiadają podziękowania za otrzymane dary w mijającym roku albo intencje prośby o błogosławieństwo Boże w nowym roku dla siebie, rodziny, bliskich, ale także pamiętając o innych. (każdą prośbę można zakończyć wezwaniem np.: Ciebie prosimy – wysłuchaj nas Panie). Pamiętajmy w tej modlitwie o zmarłych, którzy niegdyś z nami zasiadali do wigilijnego stołu.
Boże, Ty sprawiłeś, że ta Święta noc jaśnieje blaskiem prawdziwej światłości Twojego Syna. Spraw, abyśmy w naszym codziennym postępowaniu jaśnieli blaskiem Twojej światłości. Pobłogosław nas, te opłatki którymi będziemy się dzielić zwyczajem naszych ojców, te dary, które będziemy spożywać w noc wigilijną wyczekując Twoich narodzin, tych którzy je przygotowali i naucz nas dzielić się chlebem i miłością ze wszystkimi. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.