Historia

Historia Powstania Kościoła

W roku 1923 postanowiono w jednej ze szkolnych izb lekcyjnych stworzyć kaplicę, w której można by odprawiać msze święte. Ozdobieniem kaplicy zajął się pan Józef Klicz. Wyrzeźbił piękny chór oraz ołtarz. W lewym rogu kaplicy umieścił figurkę św. Barbary. W każdą sobotę w tej kaplicy były odprawiane msze. Pieśni śpiewał chórek prowadzony przez ówczesną kierowniczkę szkoły panią Sewerynę Helwing. Tam też odbywały się Jasełka wystawione przez dzieci szkolne. Mama organisty z Kwilcza wyhaftowała wnętrze tabernakulum.

W latach 20 poprzedniego wieku na posesji gdzie obecnie znajduje się kościół, mieszkał Pan Hieronim Guzin. Po śmierci żony postanowił on sprzedać gospodarstwo i wyprowadzić się z Zębowa. Wtedy też powstała myśl w Zębowie aby te posesję wykupić na budowę kościoła. Jednak mieszkańcy tej wsi byli bardzo biedni i nie mieli żadnych pieniędzy. Utworzył się komitet w osobach: Wincenty Halasz, Józef Szofer, Wawrzyn Nowaczyk i Franciszek Woźniczka. Komitet ten zaciągnął pożyczkę w banku ziemskim z hipoteką obciążającą ich gospodarstwa. Raty w banku spłacano co kwartał, a pieniądze zbierał po domach powyższy komitet. Nie była to przyjemna funkcja, bo mieszkańcy byli bardzo biedni. Jednakże już wkrótce w wyremontowanym i zaadoptowanym budynku gospodarczym powstała kaplica, w której odprawiano nabożeństwa majowe oraz październikowe. Przewodniczył im kościelny, którym został Wawrzyn Nowaczyk. W każdy piątek po południu przyjeżdżał ksiądz z Lwówka – przygotowywał on dzieci do I komunii świętej, słuchał spowiedzi, nocował, a w sobotę rano odprawiał Mszę świętą.

Księdza przywożono i odwożono pojazdem konnym. Śluby i pogrzeby odbywały się w Lwówku. Zmarłych z domu wyprowadzał kościelny do krzyża na końcu wsi, towarzyszył mu dzwon. Stąd powózkami jechano do poczty w Lwówku, a stamtąd już ksiądz prowadził kondukt przez miasto do kościoła na cmentarzu. Trwało to tak do wybuchu wojny. W czasie wojny zmarłych z Zębowa grzebano na cmentarzu w Brodach, ponieważ kościół św. Krzyża oraz cmentarz lwówecki przeznaczony był do katolików niemieckich. Z kaplicy w Zębowie Niemcy zrobili salę zebrań.

Parafia w Zębowie została erygowana dnia 01.01.1958 roku przez ówczesnego Metropolitę Poznańskiego Arcybiskupa Antoniego Baraniaka. W skład nowej parafii weszły wioski: Zębowo, Wymyślanka, Tarnowiec, Komorowice i osiem rodzin z Komorowa (które należało do parafii Lwówek) oraz wieś Linie (dotychczas należąca do parafii Pniewy). Parafia Zębowo otrzymała nazwę: Parafia Rzymskokatolicka, pw. Najświętszego Serca Jezusowego w Zębowie.

Terytorium Parafii :
Zębowo, Linie, Komorowice, Tarnowiec, Wymyślanka, Komorowo (część) i Zębówko, osada Algier.

Historia Kapliczki

W centrum wsi, przy rozwidleniu ul. Szkolnej i Pl. Św Jana wznosi się okazała murowana kapliczka-dzwonnica św. Jana Nepomucena.Wzniósł ją mieszkaniec Zębowa Jan Klić jako murowaną dwukondygnacyjną kapliczkę, votum wdzięczności, pełniącą również funkcję dzwonnicy. Znany był jako gorzelany w miejscowym majątku dworskim. Hodował pszczoły. Niestety zdarzył się wypadek: owady dotkliwie pożądliły jego córkę i groziła jej śmierć. Klić wśród modlitw błagalnych złożył obietnicę, iż w podzięce za uzdrowienie córki zbuduje kapliczkę poświęconą Maryi, Matce Bożej. Po cudownym powrocie do zdrowia córki Jan Klić wymurował kapliczkę, a w jej pierwszej kondygnacji umieścił kompozycję oddającą scenę, wyjątkowo popularnych wówczas wśród wiernych, objawień Matki Bożej w Grocie Massabielle, niedaleko Lourdes (1858).
Fundator sam wyrzeźbił w lipowym drewnie figury Maryi Panny i św. Bernadetty Soubirous. W powstałej powyżej przestrzeni, otwartej na cztery strony świata, umieszczono dzwon z odlaną inskrypcją: Soli Deo Gloria – Maria 1910 (w tłum.: Jedynemu Bogu Chwała, imię dzwonu: Maria, rok odlania dzwonu – 1910, który określa prawdopodobny czas powstania budowli) oraz litery S.J.K. (monogram rodziny Kliciów). Na szczycie umieszczono odlaną w sztucznym kamieniu polichromowaną figurę św. Jana Nepomucena, patrona fundatora, przedstawionego w tradycyjnym odzieniu praskiego kanonika. Święty ma chronić mieszkańców od nieszczęść i niebezpieczeństw. Kamienie rudy darniowej tworzące grotę zostały prawdopodobnie dołożone dopiero po drugiej wojnie światowej. Według lokalnego przekazu, podczas okupacji niemieckiej zamierzano zniszczyć kapliczkę.

Naziści wymontowali drewniane rzeźby, które w czasie wojny zaginęły. Próbowali także zabrać stosunkowo nowy dzwon na potrzeby przemysłu zbrojeniowego, ale miejscowy strażak Adolf Poschwald, który był Niemcem, wyjaśnił okupantom, że dzwonnica jest potrzebna jako punkt alarmowy w razie nalotu lub pożaru, co we wsi z drewnianą zabudową było szczególnie ważne. W ten sposób dzwonnica ocalała jako jedyna w okolicy. W 1958 roku erygowana została w Zębowie Parafia Rzymskokatolicka pw. Najświętszego Serca Jezusowego i Niepokalanego Serca Maryi, która korzystała z kapliczki–dzwonnicy do celów religijnych, gdyż świątynia, która powstała już w 1924 roku z zaadaptowanych zabudowań gospodarczych, nie posiadała własnego dzwonu. Po drugiej wojnie światowej, do czasu powstania nowego kościoła z własną dzwonnicą (2003), dzwon Maria trzykrotnie w ciągu dnia wzywał do modlitwy na Anioł Pański. Funkcję dzwonnika pełnili sąsiadujący z kapliczką mieszkańcy. Po dzień dzisiejszy Maria oznajmia śmierć parafian oraz obwieszcza ważne momenty w życiu miejscowej społeczności. Z okazji sześćdziesięciu lat istnienia parafii w Zębowie oraz setnej rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości po okresie zaborów, staraniem Księdza Proboszcza Adriana Bączyńskiego w roku 2018 kapliczka–dzwonnica została po raz pierwszy gruntownie odrestaurowana. Znalazły się w niej nowe, rzeźbione także w drewnie lipowym, figury Niepokalanej Maryi i św. Bernadetty,  których brakowało przez dziesięciolecia. Temu wyjątkowemu miejscu dodaje wieczorem blasku nowe oświetlenie.  Kapliczka–dzwonnica znajduje się na szlaku znaczków turystycznych (No. 391). Poświęcenia odnowionej kapliczki-dzwonnicy dokonał Ksiądz Biskup Szymon Stułkowski, biskup pomocniczy archidiecezji poznańskiej, w niedzielę 6 października 2019 roku.

Krótka Historia Zębowa

Zębowo to wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie nowotomyskim, w gminie Lwówek. Na zachód od Zębowa rozciągają się większe kompleksy leśne. Wieś szlachecka położona była w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa poznańskiego. W dokumentach z 1258 r. wzmiankowana jest jako wieś Zubowo (Subowo), posiadłość klasztoru benedyktynów w Lubiniu. W dokumencie lokacyjnym Lwówka z 1419 wzmiankowana jest wieś Zembowo, własność szlachecka. W 1480 właściciel, Jan Turkowski sprzedał wieś Mikołajowi Niegolewskiemu. W XVI w wieś należała do rodu Lwowskich. W 1580 jako właściciela podano Marcina Lwowskiego (Ostroroga). Przynajmniej od 1793 należała do rodziny Łąckich z Lwówka. W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Zembowo należała do wsi większych w ówczesnym powiecie bukowskim, który dzielił się na cztery okręgi (bukowski, grodziski, lutomyślski oraz lwowkowski). Zembowo należało do okręgu lwowkowskiego i stanowiło część majątku Lwówek Zamek (niem. Neustadt), którego właścicielem był wówczas (1837) Antoni Łącki. W skład rozległego majątku Lwówek Zamek wchodziło łącznie 36 wsi.

Według spisu urzędowego z 1837 roku Zembowo liczyło 544 mieszkańców i 55 dymów (domostw). Około 1850 wieś należała do Niemca Bergera. Po śmierci Bergera wieś należała do hrabiego Zaręby. Po licznych zmianach obecna nazwa tej miejscowości ukształtowała się w 1933 roku. W południowej części wsi, przy szosie do Komorowa, położony był zespół dworsko-folwarczny, którego pozostałością jest dwór w niewielkim parku, postawiony w końcu XIX w. dla ówczesnego właściciela, Bergera. We wsi spotkać można liczne zabudowania domostw drewnianych, które tworzą specyfikę architektoniczną centrum Zębowa. W sercu wsi stoi zabytkowa murowana kapliczka – dzwonnica z 1910 roku, zwieńczona jest figurą św. Jana Nepomucena. Przy skrzyżowaniu ulic jest jeszcze murowana kapliczka św. Józefa z początku XX wieku. W skład sołectwa Zębowo wchodzi także wieś Tarnowiec. Łączna liczba mieszkańców obu wsi wynosi 900  (stan na 31.12.2016 wg. Urzędu Miasta i Gminy Lwówek). W Zębowie znajduje się Zespół Szkoły Podstawowej i Przedszkola im. Kornela Makuszyńskiego Zębowo jest bardzo prężną miejscowością, znajdziemy tu wiele firm dynamicznie się rozwijających.