Wymagane dokumenty:
- akt urodzenia dziecka (odpis z Urzędu Stanu Cywilnego)
- wyciąg z aktu ślubu kościelnego rodziców
- dane o rodzicach chrzestnych (imiona, nazwiska, wiek, wyznanie, zawód, adres zamieszkania)
- zaświadczenia z parafii zamieszkania chrzestnych o praktykowaniu wiary
Do Biura parafialnego przychodzimy najpóźniej tydzień przed planowanym chrztem.
*
Chrzest jest bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Bóg zaprasza człowieka do komunii z sobą, obiecuje życie bez końca, dlatego każdy, kto przyjmuje chrzest musi na Boże zaproszenie odpowiedzieć swoim „Tak”. Podczas chrztu dzieci wiarę w ich imieniu wyznają rodzice. „Kościół od czasów starożytnych praktykował chrzest dzieci. (…) Chrzest jest zatem łaską, niezasłużonym darem, przyjęciem nas przez Boga bez warunków wstępnych. Wierzący rodzice, którzy chcą tego, co najlepsze dla swoich dzieci, chcą też chrztu, przez który dziecko zostaje uwolnione od grzechu pierworodnego i z mocy śmierci” (KKK 1250, 1282). Chrzest dziecka zakłada, że rodzice chrześcijańscy wprowadzą je w wiarę. Każdy człowiek rodzi się ze zdolnością do wiary, ale musi ją poznać i nieustannie rozwijać. Dlatego konieczne jest, aby każdy, kto przyjął chrzest jako dziecko, w późniejszym życiu w sposób świadomy dał odpowiedź Bogu na jego zaproszenie. W tym procesie ważną rolę mają do spełnienia rodzice dziecka, aby swoim życiem i świadectwem podprowadzić dziecko do wiary i osobistego wyboru Boga w życiu.
Wymagane dokumenty:
- metryka chrztu dziecka
- jeśli dziecko nie należy do naszej parafii należy przedstawić zgodę własnego proboszcza na przystąpienie do I Komunii Świętej
*
W głównej mierze przygotowanie do przyjecia I Komunii dziecka spoczywa na rodzicach. Dają oni przykład wiary i moralności swoim życiem uczestnicząc wspólnie z dzieckiem w cotygodniowej i świątecznej Eucharystii, spowiedzi a także modląc się razem w domu.
Dobry przykład rodziców pociąga dziecko do praktykowania wiary.
Wymagane dokumenty:
- metryka chrztu
- zaświadczenie o uczestnictwie w katechezie szkolnej lub świadectwo katechizacji
- w przypadku osób starszych – świadectwo ukończenia katechizacji szkolnej
- młodzież - dzienniczek bierzmowanego (prowadzony systematycznie - zczególnie spowiedź)
*
Przygotowanie do bierzmowania trwa 2 lata. Kandydat powinien wykazać się aktywnym udziałem w życiu Kościoła - niedzielna Eucharystia, comiesięczna spowiedź, spotkania formacyjne oraz podstawową wiedzą katechizmową na temat wiary - mały katechizm.
*
Swoje życie skaramentalne i udział w liturgii dokumentuje w dzienniczku bierzmowanego.
*
Przed bierzmowaniem należy złożyć dokumenty potrzebne do przyjęcia Sakramentu Bierzmowania. Jest to warunek przystąpienia do tego sakramentu. Należą do nich:
* Przedstawienie aktu chrztu.
* Przedstawienie Indeksu potwierdzającego uczestnictwo w katechezie szkolnej i życiu liturgicznym
* Wybór imienia patrona bierzmowania. Sakrament bierzmowania ściśle łączy się ze świadectwem życia chrześcijańskiego. Należy więc wybrać imię świętego, orędownika (najlepiej ten sam co przy chrzcie św.), który ma stać się wzorem do naśladowania.
* Wybór świadka przyjęcia Sakramentu Bierzmowania. Ze względu na ścisły związek bierzmowania z pozostałymi sakramentami wtajemniczenia chrześcijańskiego, zaleca się, aby świadkami bierzmowania byli rodzice chrzestni. Świadkiem bierzmowania zamiast rodziców chrzestnych może być inna osoba, która przyjęła wszystkie sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego, jest praktykująca i prowadzi życie według zasad wiary. Świadkami bierzmowania nie mogą być rodzice (por. kan. 893).
Wymagane dokumenty:
- aktualne, tj. z datą do 3 miesięcy wstecz, metryki chrztu „świeżość” metryki daje pewność, że nie ma mowy o bigamii lub innej nieprawidłowości, ponieważ na metryce chrztu odnotowuje się zawarte małżeństwo kościelne, święcenia lub śluby zakonne, czasem poświadcza się też sakrament bierzmowania,
- dowody osobiste,
- ostatnie świadectwo katechizacji,
- świadectwo bierzmowania (o ile nie odnotowano na metryce chrztu),
- zaświadczenie o uczestnictwie w katechezie przedmałżeńskiej i poradni przedmałżeńskiej,
- zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego (niezbędne gdy małżonkowie chcą, aby ślub kościelny pociągał za sobą również skutki cywilno-prawne – tzw. ślub konkordatowy) lub akt ślubu, jeśli wcześniej zawarto związek cywilny.
- dane świadków (imię, nazwisko, adres zamieszkania, wiek, zawód, wyznanie)
*
Wszystkie sakramenty są przede wszystkim dziełem Boga, który obdarowuje człowieka szczególną łaską. Każdy z siedmiu sakramentów ukazuje wyjątkową moc obecności Boga i Jego działania. Dokonuje się to przez Słowo i czyn, gest. W sakramencie małżeństwa, mężczyzna i kobieta, zostają włączeni w rzeczywistość, którą stworzył dla nich Chrystus w swoim Kościele. Zaczynają uczestniczyć w wymianie miłości, która dokonuje się między Chrystusem a Jego Kościołem. „Bóg przeznaczył sobie nawzajem mężczyznę i kobietę, żeby „nie byli już więcej dwoje, ale jednym ciałem” (por. Mt 19,6): w ten sposób powinni żyć miłością, być płodni i symbolizować samego Boga, który jest niczym innym jak obfitością miłości” (YC 260).
Sakramentu małżeństwa mężczyzna i kobieta udzielają sobie nawzajem. Kapłan jest tym, który błogosławi ich związek i staje się świadkiem, że małżeństwo zostało zawarte zgodnie z przepisami oraz że przyrzeczenie zostało złożone w całości i publicznie. Małżeństwo jest sakramentem społecznym i dlatego jego liturgia jest sprawowana publicznie w obecności przedstawiciela wspólnoty parafialnej (prezbitera lub diakona) oraz wobec dwóch świadków i wspólnoty wiernych. Małżeństwo może być zawarte jedynie wtedy, gdy istnieje zgoda małżeńska, tzn. kiedy mężczyzna i kobieta chcą go dobrowolnie i bez żadnego przymusu i kiedy nie ma przeszkód kanonicznych do jego zawarcia (por. YC 261).
Właściwe przygotowanie do małżeństwa wymaga od obu stron poznania obowiązków i praw wynikających ze wspólnego życia. Służy temu cały proces wychowania i kształtowania młodego człowieka do podjęcia zadań i obowiązków jako męża i ojca, żony i matki. Proces ten zaczyna się w rodzinie, która jest zawsze pierwszym i najważniejszym środowiskiem rozwoju człowieka i kształtowania właściwych postaw społecznych i moralnych.
Wspólnota kościelna również wspiera ten proces poprzez przepowiadanie i katechezę szkolną i sakramentalną. Do czynności poprzedzających przyjęcie sakramentu małżeństwa należy przyjęcie bierzmowania, pokuty i Eucharystii. Ci, którzy nie przyjęli bierzmowania, powinni go przyjąć jeszcze przed ślubem, gdy jest to możliwe bez poważnej niedogodności. Jedynie poważna trudność byłaby w stanie usprawiedliwić nieprzyjęcie bierzmowania przed planowanym ślubem. Ważną rzeczą jest również odpowiednie przygotowanie i przystąpienie do sakramentu pokuty i Eucharystii. Sakrament małżeństwa wymaga przyjęcia go w stanie łaski uświęcającej, którą przywraca sakrament pokuty, a potęguje Komunia św. Dlatego zachęca się do odprawienia przynajmniej dwóch spowiedzi: jednej na początku przygotowań, a drugiej przed samą uroczystością.
Przed zawarciem małżeństwa należy upewnić się, że nic nie stoi na przeszkodzie do jego ważnego i godziwego zawarcia. Służy temu kanoniczne dochodzenie przedślubne i w przypadku ślubu konkordatowego zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego. Kanoniczne dochodzenie przedślubne obejmuje: 1. kurs przedmałżeński i poradnictwo rodzinne, 2. zapowiedzi przedmałżeńskie, 3. badanie sensu stricto, zmierzające do ustalenia, czy nic nie stoi na przeszkodzie do ważnego i godziwego zawarcia małżeństwa (spisanie protokołu). Kanoniczne dochodzenie przedślubne odbywa się w obecności księdza w kancelarii na trzy miesiące przed planowanym ślubem. Nupturienci zgłaszają się do kancelarii w celu spisania protokołu z metrykami chrztu świeżej daty (nie starsze niż trzy miesiące) z wpisem o bierzmowaniu oraz z dowodami osobistymi.
Odwiedziny chorych z Najświętszym Sakramentem co miesiąc jak podano w ogłoszeniach duszpasterskich. W nagłych wypadkach na telefon.
*
Sakrament namaszczenia chorych jest dla chorego szczególnym umocnieniem. Nie można go traktować jako zwiastuna niechybnej śmierci, czy jakiegoś magicznego znaku, który choremu na pewno przyniesie uzdrowienie. Często można się spotkać z określeniem „ostatnie namaszczenie”, które wskazuje nieuniknioną i bliską śmierć. Często jest to powodem odwlekania przyjęcia tego sakramentu na ostatnią chwilę. Nie jest to ostatni sakrament, ale sakrament, który ma być dla chorego umocnieniem i ratunkiem w chorobie.
Sakramentu tego udziela się wiernemu, któremu zaczyna grozić niebezpieczeństwo śmierci z powodu choroby lub starości. Można ten sakrament powtórnie udzielić, jeśli chory po wyzdrowieniu znowu ciężko zachorował, lub w czasie trwania tej samej choroby jego stan się pogorszył. Jest rzeczą stosowną przyjąć namaszczenie chorych przed trudną operacją. Nie udziela się sakramentu chorych osobom zmarłym.
Zgłaszanie spraw pogrzebowych:
1. W celu dopełnienia formalności pogrzebu należy zgłosić się w kancelarii parafialnej, zanim udamy się do zakładu pogrzebowego - można to uczynić nawet poza godzinami urzędowania (wcześniej umówić się telefonicznie).
2. Pogrzeb zgłasza najbliższa rodzina w parafii zamieszkania osoby zmarłej. Jeżeli pogrzeb jest poza parafią zamieszkania potrzebna jest zgoda na pochówek od Ks. Proboszcza, w którego parafii zmarły zamieszkiwał.
Nabożeństwo pogrzebowe powinno być z reguły odprawione we własnym kościele parafialnym zmarłego (kan. 1177 § l). Podstawą przynależności parafialnej jest przede wszystkim stałe lub tymczasowe zamieszkanie.
3. Przy zgłaszaniu pogrzebu należy w kancelarii parafialnej przedłożyć „Skrócony akt zgonu” z USC, dokument przeznaczony dla administracji cmantarza oraz zaświadczenie ks. kapelana o przyjęciu przed śmiercią sakramentu chorych (dotyczy to zwłaszcza zmarłych w szpitalu).
4. Po zgłoszeniu pogrzebu w parafii informujemy i uzgadniamy z zakładem pogrzebowym.
5. W Mszy pogrzebowej rodzina zmarłego i uczestniczący w niej, jeśli nie mają przeszkód kanonicznych, biorą pełny udział czyli przyjmują komunię św. w intencji zmarłej osoby. Uczestnicy pogrzebu winni zachować modlitewne skupienie, starać się na Mszy św. pogrzebowej przystąpić do Komunii Świętej. O przystąpienie do spowiedzi zatroszczmy się wcześniej (najlepiej poprzedniego dnia wieczorem).
Z uwagi na powagę pogrzebowej liturgii w kościele i na cmentarzu wymagane jest właściwe zachowanie się obecnych podczas obrzędów pogrzebowych.
6. Msze św. za zmarłego rodzina może zmówić przy załatwianiu formalności pogrzebowych a przyjezdni przed Mszą św. pogrzebową w zakrystii, tak jednak aby Msza pogrzebowa rozpoczęła się punktualnie. (15 min przed Mszą) - terminy zamówionych Mszy św. każdorazowo należy sprawdzić w podawanych co tydzień intencjach.